Wat mensen in therapie doet gaan kan heel divers zijn: gevoelens van eenzaamheid, van ‘niet goed genoeg zijn’, verdriet, schuldgevoel, of bijvoorbeeld een vastlopen in je relatie(s), zaken die zich op je werk afspelen, je gezondheid…
Voor mij zijn familie-opstellingen, individueel dan wel in groep, een essentieel onderdeel geworden van een therapeutisch proces: een opstelling geeft een duidelijk beeld op welke plaats jij je voelt staan in je familie(-systeem). Patronen of verstrikkingen binnen dit familiale systeem worden vaak heel duidelijk en voelbaar.
Dankzij dit werk kan je vervolgens gaan voelen wat voor jou een juistere plaats binnen je familiesysteem kan zijn, of je kan bijvoorbeeld een last ‘teruggeven’ die je onbewust meedraagt uit loyaliteit voor de familie of voor een bepaald familielid… Meestal maakt dit werk dat mensen zich bevrijd en lichter voelen.