AAN HET WERK IN KLEINE GROEP BIJ AANHOUDENDE ANGST EN STRESS
Ons autonome zenuwstelsel (verder: ANS) zorgt er onder andere voor dat we ons reflexmatig openstellen als we ons veilig voelen, en onszelf automatisch gaan beschermen wanneer onze omstandigheden onveilig zijn (of als we die subjectief zo ervaren).
Het ANS reageert echter ook op andersoortige omstandigheden, situaties die strikt genomen geen gevaar inhouden; denk bijvoorbeeld aan een hoge werkdruk, of aan uiteenlopende moeilijkheden, zoals fouten of vertraging bij een verbouwing, een computer die crasht, meningsverschillen met onze partner of met collega’s… We ervaren dan gemakkelijk stress, een toestand die te herkennen is aan bv. een hoge hartslag, spierspanning, zweten, moeite om ons te concentreren.
Als het ANS na korte tijd weer tot rust komt, is er niets aan de hand. De doelgroep voor dit aanbod zijn echter mensen die last blijven ondervinden van een hoog stress- of angstniveau. Dit kan ook te maken hebben met heftig belastende omstandigheden of overweldigende gebeurtenissen uit het verleden, die het lichaam in een meer blijvende toestand van stress hebben gebracht, alsof er sindsdien voortdurend gevaar is blijven dreigen.
We proberen stress vaak te relativeren, te rationaliseren of te ontkennen (bv. ‘Even rusten, en dan kunnen we weer voort.’ of ‘Iedereen heeft wel eens een mindere periode.’ of …) Andere veel beproefde manieren zijn bijvoorbeeld slaap- of andere medicatie, een glas meer drinken, veel eten, shoppen…, en al zijn dit begrijpbare pogingen om meer rust te vinden, al te vaak moet iemand vaststellen dat hij er via die wegen niet komt.
In therapie gaan therapeut en cliënt vaak samen proberen de angst te verklaren, de onderliggende ‘onjuiste ideeën’ – bv. ‘Ik heb anderen niets te bieden’ of ‘Ik ben zwak’– pogen te weerleggen, samen beschouwen hoe met bepaalde situaties om te gaan…
M.i. dienen we echter ook aan het werk op dat heel andere niveau van ons functioneren, dat van onze automatische of reflexmatige reacties.
Natuur, muziek, spel… kunnen op zich al erg weldoend zijn. Waar we tijdens deze oefensessies bijkomend mee aan de slag gaan is geleide fantasie, ademhaling, aandachtig bewustzijn van lichaam en beweging, de zogenaamde ‘butterfly hug’… Bedoeling is dat je meer middelen leert kennen om je ANS tot rust te brengen.
Oefening tussen de sessies in versterkt het effect aanzienlijk. Het vertrouwen in het kunnen ervaren en herstellen van een autonoom-neurologische toestand van veiligheid dient immers te worden (her-)opgebouwd; we moeten manieren vinden om dit te bereiken die bij ons passen, en deze leren toepassen. Dit vraagt oefening en herhaling.
Praktisch
Tenzij je reeds bij mij in therapie bent, starten we met een intakegesprek: jij en ik overwegen samen de zinvolheid van dit aanbod voor jou.
Vervolgens komt er een proef-groepssessie, die je toelaat af te wegen of je denkt hier baat bij te zullen hebben.
In geval van een wederzijds ‘ja’ teken je in voor vijf bijkomende groepssessies. Tenzij bij uitdrukkelijke overmacht ben je bij alle sessies aanwezig. Hieromtrent reken ik uitdrukkelijk op ieders fair-play: Iedereen moet voor zijn eigen werk immers op de groep kunnen rekenen.
De sessies gaan door, afwisselend op dins- en woensdagavonden, en duren twee uur en een half. Per sessie betaal je vijftig euro.
Indien interesse, neem contact op met Didier Tritsmans (dd.t@telenet.be of 0489 77 57 33).
Waar? Pol de Montstraat, 8 / 2020 Antwerpen.
En verder…
Mogelijk verzamel je tijdens deze cyclus voldoende oefenmateriaal om er zelf verder mee te kunnen.
– … je kan ook overwegen om deze cyclus een tweede keer te doorlopen.
– … na deze cyclus kies je er misschien eerder voor om aan te sluiten bij een yoga-aanbod, of een training, zoals bv. Tai chi of Qi Qong of…, oude tradities die eveneens mogelijkheden inhouden om stress te reduceren.
– … je kan ook een individueel traject bij één van onze therapeuten/behandelaars (of elders uiteraard) overwegen: meerdere van de benaderingen die wij binnen onze groepspraktijk aanbieden houden eveneens mogelijkheden in om onze autonoom-neurologische activiteit in de richting van ‘veiligheid’ te doen verschuiven.